Winter 2021 in Nederland. Er ligt sneeuw en alles is ontregeld. Geen krant, geen post, geen bezorger. Er wordt afgeraden de weg op te gaan. Ik heb liefde en ontzag voor sneeuw en gladheid.
Jaren geleden was het ergens zo glad dat we om een hele gladde weg werden omgeleid. Wel van de regen in de drup. Over kleine smalle bruggen en heuvels die we in de gladheid ook niet op konden. in the middle of nowhere ook nog eens. Hartstikke eng en die dag erop moest ik in m’n uppie terug van Duitsland naar Nederland. Ik zag er als een berg tegenop. 9 uur gespannen rijden is voor niemand fijn. Nu woon ik in een waterrijke omgeving. Overal sloten waar je zo in kunt glijden met je bolide.
Vandaag werk ik met hoofdpijn thuis. In een pauze ben ik een stuk gaan lopen om mijn hoofd vrij te lopen (met dank aan Ommetje, de laat-je-hersenen-lopen-app van de Hersenstichting). De kou om je neus laten waaien. Muizen uit je hoofd lopen.
Uiteraard kon ook ik het niet laten om foto’s te maken. Gewoon met de smartphone. Het is veel te koud om aan een camera te rommelen.
Manu's Kronkels 