Soms (lees: altijd) zwerft er een lied in m’n hoofd. Sommigen zijn prettig…anderen meer van die irritante oorwurmen. Ik had eens tot aan Pinksteren een kerstliedje in m’n hoofd. Nu zet ik veel teksten in de matrix van drank en drugs.
Vanavond onder de douche (ik weet het, zingen kan ik niet ) was daar ineens een oude protestsong. Wij Oost-Duitsers weten daar wel raad mee, arbeiders en vechtliedjes konden we wel zingen, zelfs het Franse volkslied leerden we immers op school. Dus rolde er zomaar The Eve of Destruction uit. Oud en toch nog altijd actueel. Ontkenning van het geheel ondanks allerlei aanwijzingen dat er iets aan de hand is. Struisvogelpolitiek.
Grappig, nu ik het opschrijf zie ik dat er een hoop struisvogels op de wereld zijn en die steken hun kop vast alleen niet in het zand 😉
Struisvogelpolitiek toepassen op dat liedje in mn hoofd gaat echter niet.
Die liedjes blijven opduiken, achter elk hoekje, elke gedachte, elke mijmering. Volgens een slim artikel kun je ze bestrijden door het liedje helemaal uit te luisteren. Gek toch altijd dat zon liedje net een toetje is…het maakt niet uit hoe vol je hoofd (maag) is, een liedje (toetje) past altijd wel.
Benieuwd wat er morgen op mijn hoofdradio gespeeld wordt.